ห่างหายไปเกือบปีที่ไม่ได้เขียนบทความใหม่ ๆ มารอบนี้ดูมีสาระประโยชน์กับตัวเองมากนั่นคือ ได้ไปร่วมอาสาพัฒนาเยาวชน ที่อ่อนนุช 14 ไร่ ครับ
ก่อนจะได้ไปเข้าร่วมอาสาพัฒนาเยาวชน ผมก็สมัครไปในลิงค์แบบไม่ได้คาดหวังอะไรหรอกครับ
ก็เห็นว่าเป็นวันเสาร์ที่ดูว่าง ๆ พอดี ลองไปสักหน่อยก็ไม่เสียหาย
ไม่ได้เตรียมความพร้อมอะไรเลย บวกกับ รายละเอียดกิจกรรมนี้
ก็ไม่ได้บอกว่าต้องทำอะไร แค่บอกว่าทำกิจกรรมร่วมกับเด็กในชุมชนอ่อนนุช 14 ไร่
[title style=”bold-center” text=”First impression”]พอถึงที่หมาย ระหว่างทางเข้าชุมชนก็ดูปกติไม่มีอะไร แต่พอเริ่มเข้าสู่อาณาเขตของ 14 ไร่จริง ๆ ท่านจะเริ่มเห็นขยะกองข้างทางเยอะมาก
ซึ่งก็ได้พูดคุยกับเจ้าหน้าที่กิจกรรมบอกว่า เป็นเรื่องปกติ เพราะที่นี่อาชีพหลักคือเก็บขยะครับ และยังมีร้านค้า 0 บาทที่เป็นจุดเด่นขายของที่นี่เลย
ทำไมถึง 0 บาท? ก็เพราะว่าไม่ใช้เงิน… แต่ใช้ ขยะ แทนครับ อยากซื้ออะไรในร้าน ไม่ต้องพกเงินมา ให้พกขยะมาแทน #ฮา
[title style=”bold-center” text=”ที่มาของอ่อนนุช 14 ไร่”]เรามานั่งพักกันที่ศาลาชุมชน ที่ที่ทุกคนจะทำกิจกรรมร่วมกัน มีโซนปลูกต้นไม้ เลี้ยงไก่ เลี้ยงปลา กินเอง ตามแนวทางของพ่อหลวง
ตรงนี้คือเลี้ยงไก่
ศาลาพักร้อน
มีเวทีมวยทะเลด้วยนะ 5555+ #ผมนี่ไม่กล้าตกน้ำเลยครับ
นั่งพักกันอยู่สักครู่ เจ้าหน้าที่มูลนิธิฯ ก็เริ่มเล่าประวัติที่มาของ “อ่อนนุช 14 ไร่” แห่งนี้ ..
คร่าว ๆ ชุนชนแห่งนี้เป็นกลุ่มที่เคยอาศัยอยู่ใต้สะพาน, ใต้ทางด่วน, อยู่ชุมชนคลองเตยมาก่อน แล้วโดนไล่ออกมา ตามการจัดระเบียบฯ อะไรก็ว่าไป
ไล่ออกมาปุ๊บ เคหะฯ ก็เลยสร้างที่รองรับผู้พักอาศัยเหล่านี้ แต่.. ให้แค่ 30 ปีนะ จากนั้นจะทำอะไรต่อ คิดกันเอง #โอ้วมายก๊อด
แค่ฟังถึงตรงนี้ผมก็แบบ เอ่อ.. อยากจะบริจาคเพิ่มเลยนะ ถ้าเงินผมไม่ช๊อต = =”
จากนั้นก็เริ่มเดินดูบรรยากาศในชุมชนครับ
[row][col span=”6″ span__sm=”12″]
นี่คือบ้านนะครับ.. มีเสาไม้เสาเดียว กับผ้าใบไว้คลุมแดดคลุมฝน #เอาไม่อยู่หรอก
ซึ่งบ้านนี้ทางเจ้าหน้าที่มูลนิธิฯ ก็บอกว่า จะรวบรวมเงินมาช่วยสร้างบ้านแบบอย่างง่ายให้ครับ หมื่นสองหมื่นก็พออยู่ได้แล้ว
จะเห็นว่าบางบ้านก็โอเคหน่อย มีแอร์ปิดมิดชิด บางบ้านก็สร้างแบบขอไปที เพราะอยู่ได้แค่ 30 ปีอะเนาะ อย่าลงทุนเยอะเลย
กลับมาที่ศาลาเราเหมือนเดิม ตรงข้ามศาลาจะเป็นร้านค้า 0 บาทครับ
จากนั้นเราก็เริ่มกิจกรรมกับเด็ก ๆ ครับ เด็ก ๆ เริ่มมาแล้ว 😀
ก็เป็นกิจกรรมสร้างสรรค์จินตนาการและสมาธิให้เด็ก
[row][col span=”6″ span__sm=”12″]งานศิลปะจากกระดาษดิน
คือทำจากกระดาษมาแช่น้ำ แล้วตำ ๆ จนละเอียด
เราก็เริ่มจากให้เด็กวาดรูปก่อน เด็กผมวาดเครื่องบินครับ แล้วก็เริ่มลงกระดาษสีแดง
ใช้เวลาสักครึ่งชั่วโมง ก็ได้ออกมาเป็นแบบนี้ เย่
จะถ่ายรูปน้อง น้องอายไม่กล้ามองกล้อง อดหล่อเลย
น้องคนนี้ทำรูปคิตตี้สวยงามมาก สวยเหมือนน้องเลย
ก่อนกลับ เด็ก ๆ ก็เลยโชว์การแยกขยะให้ดูครับ ใส่ถุงมือกันเรียบร้อย ดีมากครับ
และผมก็เพิ่งรู้ว่า ซาเล้งเก็บขยะนี่ต้องมีเสื้อมีป้ายทะเบียนเฉพาะเหมือนพี่วินมอไซเลยนะ เท่ป้ะล่ะะะะ
ตอนแรกที่มา ไม่ได้คาดหวัง แต่ตอนกลับได้ประโยชน์และความหมายของชีวิตมากขึ้น เห็นสัจธรรมชีวิตมากขึ้น รู้สึกตัวเองโชคดีขนาดไหนที่ได้เกิดมามีพร้อมกว่าผู้คนในชุมชนนี้ รู้สึกอิ่มเอมในความสุขที่เด็กกับเราทำกิจกรรมร่วมกัน แม้มันจะเกรียนบ้างตามภาษาเด็ก แต่เคยได้ยินกันมั้ยว่า เด็กก็เหมือนผ้าขาวสะอาด อยู่ที่เราจะเติมสีสันแบบไหนให้เด็ก แล้วเด็กจะเติมสีสันของตัวเองอย่างไร จะเติบโตเป็นเด็กที่ดี มีคุณภาพกับสังคมต่อไป เราควรแนะนำผ้าขาวเหล่านี้อย่างไร เด็กรุ่นนี้ที่ผมได้คลุกคลียังดีหน่อยที่เติบโตมาในชุมชนอ่อนนุชแล้ว ไม่ได้โตตามใต้สะพานมาก่อน รุ่นพ่อแม่เขาลำบากกว่ารุ่นนี้หลายเท่า เพราะปัญหาทางสังคมของที่นี่ช่วงแรกจะมีอยู่มาก ตั้งแต่เรื่องยาเสพติด การทะเลาะวิวาท การศึกษา สุขอนามัย แม้ช่วงนี้จะเริ่มดีขึ้นเพราะมีมูลนิธิหรือหน่วยงานเอกชนเข้ามาช่วยเหลือบ้างแล้ว #รัฐมาไม่ถึงสักที เด็กรุ่นนี้จึงเริ่มโอเคขึ้นมาก
[/col] [col span=”6″ span__sm=”12″]
อย่างที่สอง ชุมชนใน กทม. มีความหลากหลายและมีความเหลื่อมล้ำสูง เช่น มีโอกาสสูงและร่ำรวย มีสิ่งอำนวยความสะดวก มีความเป็นอยู่ทันสมัยทุกอย่างตามแบบชุมชนเมือง แต่ในทางกลับกันก็มีชุมชนฐานะยากจน ขาดโอกาส ขาดสิ่งอำนวยความสะดวก เช่น ชุมชนแออัด ชุมชนคนจนเมือง ชุมชนด้อยโอกาส เป็นต้น อ่อนนุช 14 ไร่นี้ก็เป็นหนึ่งในนั้น โดยชุมชนเหล่านี้ยังขาดสุขภาวะชุมชนที่เหมาะสมต่อเด็ก เนื่องจากเป็นเป็นชุมชนที่ครอบครัวยังขาดความพร้อมด้านฐานะ บางทีพวกเค้าก็อยากพร้อมนะ แต่สภาพแวดล้อมและปัจจัยหลาย ๆ อย่าง ทำให้เด็กและเยาวชนส่วนหนึ่ง ไม่ได้รับโอกาส และขาดการดูแลเอาใจใส่ตามที่ควรจะเป็น
อย่างสุดท้าย ก็ขอบอกกับตัวเองอีกครั้งว่า โชคดีมากนะ ที่แกเติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่ดีกว่าพวกเขา ดังนั้นถ้าเรามีโอกาส มีฐานะที่พอจะช่วยเหลือคนเหล่านี้ได้ จงช่วย จงให้ บางทีมันไม่ใช่แค่เรื่องเงินทอง แต่เป็นถึงโอกาสหรือจุดเปลี่ยนของเด็กเหล่านั้นได้เลยนะ เช่น ถ้าเราให้การศึกษาเขาที่ดีที่ถูกต้อง มันก็เป็นโอกาสหลาย ๆ อย่าง ที่เขาจะอยากรู้เรื่องที่เขาสนใจและฝึกฝนจนได้เป็นอาชีพในฝันของพวกเขาเลยก็ได้ ใครจะรู้ ดังนั้น ถ้ามันไม่ลำบากกับเรามาก “ให้” เถอะครับ ยิ่งพี่ ๆ น้อง ๆ เจ้าหน้าที่มูลนิธิฯ นี่ให้จริง ทำจริงมากครับ ผมนับถือเลย ไว้มีโอกาสหน้าต่อไป ผมจะเข้าร่วมแน่นอน 😀
ผู้สนใจเข้าร่วมอาสาต่าง ๆ เพิ่มเติมสามารถติดตามข้อมูลได้ที่ jitarsabank.com หรือ มูลนิธิอาสาสมัครเพื่อสังคม ครับ
